Sardinië is zo’n eiland dat bij veel mensen nog niet hoog op de ‘wishlist’ staat. Zonde! Vijf redenen voor een bezoekje aan het een na grootste eiland van de Middellandse Zee.

Kustlijn

De Middellandse Zee is op weinig plekken blauwer en helderder dan op Sardinië. De kustlijn zelf verdient daarbij ook zeker het predicaat ‘spectaculair’. Met de ene keer prehistorisch ogende rotsen, dan weer ijzig hoge kliffen of relaxte – met wit zand bedekte – baaien. Een paar stranden om te onthouden: de exemplaren aan de Costa Smeralda (noordoosten), Cala Sinzias (zuidoosten), Tinnari en La Marinedda (noorden) en Tuerredda (zuiden).

Bijzonder erfgoed

Feniciërs, Carthagers, Romeinen, Vandalen, Byzantijnen, Saracenen… op nog geen 25.000 km² tref je een smeltkroes van culturen. Zelfs de prehistorische eilandbewoners hebben mooie souvenirs achtergelaten en wel in de vorm van Nuraghi. Er staan duizenden van dit soort torens opgebouwd uit losse stenen of burchten op het eiland, maar verder kom je ze nergens ter wereld tegen.

Levend nationaal monument

Respect voor de ouderen krijgt een hele andere betekenis bij het zien van de Olivastri Millenari. Naast deze gigantische wilde olijfbomen kun je niet anders dan je heel erg nietig voelen. De oudste, S’Ozzastru genaamd, heeft een omvang van 12 meter, is ongeveer 8 meter hoog (zijn takken raken inmiddels de grond) en tussen de 3.000 en 4.000 jaar oud. Hij stond er dus al lang vóór de Feniciërs, Carthagers en Romeinen voet aan wal zetten… Moeilijk te bevatten. De bijzondere bomen zijn inmiddels verklaard tot Nationaal Monument.

Inheems wijntje

Hoewel de lokale wijnboeren erg mooie dingen doen met vergeten druivenrassen, is de productie vaak zo laag en ambachtelijk, dat de wijn zelden het vasteland bereikt. Op Sardinië proost je dan ook met unieke smaken.

Liever vlees dan vis

Inmiddels wordt vis op veel plekken geserveerd, maar vroeger was vis vangen veel te gevaarlijk met al die kapers op de kust. Gelukkig wisten de Sardijnen wel raad met vlees. Agnello con finocchietti, gestoofd lam met wilde venkel, tomaat en ui, is inmiddels een ‘classic’. Gallina al mirto, gekookte kip die een nacht heeft liggen marineren in mirtebladeren en bessen, is heerlijk als koud hapje. En ook porcetto, een aan het spit geroosterd biggetje, is volgens menig local niet te versmaden.